Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem.
4 WRZEŚNIA 2016
Niedziela
XXIII niedziela zwykła
Dzisiejsze czytania: Mdr 9,13-18b; Ps 90,3-6.12-14.17; Flm 9b-10.12-17; Ps 119,135; Łk 14,25-33
(Łk 14,25-33)
Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich:
Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć. Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.
Dzisiejszy fragment Ewangelii może zaskakiwać. Przynajmniej pierwsze zdanie...
Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem. Zatem jak to jest? Jezus, który ciągle uczy miłości, zachęca do nienawiści? I to do najbliższych? Wyjaśnienie pojawia się dopiero na końcu...
.Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.
No dobrze...wyrzec się wszystkiego...ale przecież to oznaczałoby porzucenie dotychczasowego życia...
zostawienie bliskich...i pójście w nieznane...Czy tego chce Jezus?
Byśmy wszyscy porzucili rodziny, przyjaciół, pracę...i poświęcili się głoszeniu?
Myślę, że chodzi o coś innego...
Jezus mówi tu o priorytetach...o tym...co ważne i co ważniejsze...
Chodzi o to by postawić Jezusa jako fundament...postawić na pierwszym miejscu...
Wtedy wszystko będzie na swoim miejscu.
Najlepiej ilustrują to przypowieści.
Któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć.
Kiedy przystępujemy do wielkiej inicjatywy...do budowy domu...najpierw musimy mieć plan.
No i przede wszystkim środki na budowę...Potem wszystko ma swoją kolejność.
Najpierw muszą być fundamenty...dopiero potem można zacząć budowę.
Najpierw stawiamy ściany, potem dach...najpierw robimy instalację, potem malujemy ściany.
Na odwrót nic nie wyjdzie...podobnie ma się nasze życie duchowe.
druga przypowieść jest podobna: który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju.Nikt z nas nie porwie się z motyką na słońce...
Jeżeli nie mamy fundamentu...zabezpieczenia...nigdy nie robimy nic pochopnie.
Podobnie może wyglądać nasze życie duchowe...
Śpiewamy sobie "Alleluja"...Wychwalamy Pana...i dobrze...
Ale jeżeli nie mamy w sobie mocnej wiary...jeżeli nie mamy przekonania, że Jezus jest naszym Panem.
Jeżeli wciąż zaprzątamy sobie głowę różnymi drobnostkami...To tym samym narażamy się na wielką porażkę w życiu duchowym...Stąd ten radykalizm...
Pierwsze ma być pierwsze...Chcesz być uczniem...nikt i nic nie może przesłonić Ci Jezusa...
To On ma być Twoim Panem...Tylko On...
Wtedy wszystko inne będzie na swoim miejscu.
Niedziela
XXIII niedziela zwykła
Dzisiejsze czytania: Mdr 9,13-18b; Ps 90,3-6.12-14.17; Flm 9b-10.12-17; Ps 119,135; Łk 14,25-33
(Łk 14,25-33)
Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich:
Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć. Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.
Dzisiejszy fragment Ewangelii może zaskakiwać. Przynajmniej pierwsze zdanie...
Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem. Zatem jak to jest? Jezus, który ciągle uczy miłości, zachęca do nienawiści? I to do najbliższych? Wyjaśnienie pojawia się dopiero na końcu...
.Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.
No dobrze...wyrzec się wszystkiego...ale przecież to oznaczałoby porzucenie dotychczasowego życia...
zostawienie bliskich...i pójście w nieznane...Czy tego chce Jezus?
Byśmy wszyscy porzucili rodziny, przyjaciół, pracę...i poświęcili się głoszeniu?
Myślę, że chodzi o coś innego...
Jezus mówi tu o priorytetach...o tym...co ważne i co ważniejsze...
Chodzi o to by postawić Jezusa jako fundament...postawić na pierwszym miejscu...
Wtedy wszystko będzie na swoim miejscu.
Najlepiej ilustrują to przypowieści.
Któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć.
Kiedy przystępujemy do wielkiej inicjatywy...do budowy domu...najpierw musimy mieć plan.
No i przede wszystkim środki na budowę...Potem wszystko ma swoją kolejność.
Najpierw muszą być fundamenty...dopiero potem można zacząć budowę.
Najpierw stawiamy ściany, potem dach...najpierw robimy instalację, potem malujemy ściany.
Na odwrót nic nie wyjdzie...podobnie ma się nasze życie duchowe.
druga przypowieść jest podobna: który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju.Nikt z nas nie porwie się z motyką na słońce...
Jeżeli nie mamy fundamentu...zabezpieczenia...nigdy nie robimy nic pochopnie.
Podobnie może wyglądać nasze życie duchowe...
Śpiewamy sobie "Alleluja"...Wychwalamy Pana...i dobrze...
Ale jeżeli nie mamy w sobie mocnej wiary...jeżeli nie mamy przekonania, że Jezus jest naszym Panem.
Jeżeli wciąż zaprzątamy sobie głowę różnymi drobnostkami...To tym samym narażamy się na wielką porażkę w życiu duchowym...Stąd ten radykalizm...
Pierwsze ma być pierwsze...Chcesz być uczniem...nikt i nic nie może przesłonić Ci Jezusa...
To On ma być Twoim Panem...Tylko On...
Wtedy wszystko inne będzie na swoim miejscu.
Komentarze
Prześlij komentarz